Ég var beðin um það um daginn að reyna að koma því í orð hvers vegna ég vil skrifa, mála og taka myndir. Ekki nóg með það, heldur einnig hvað það er sem ég hef áhuga á að skrifa um, mála og taka myndir af.

Og að lokum, hvernig kem ég því frá mér.

Það er nú bara hægara sagt en gert. Í fyrstu tilraun gat ég skrifað hví.

Einhver þrá fyrir útrás, eins og hluti af tilfinningunum verði að komast á blað. Endurskapa vellíðan í litum og orðum.

Umorða vanlíðan í eitthvað fallegt.

Gefa lífinu tilgangslausan tilgang, þ.e. annan en að hjakka bara áfram í vinnu.

Þessu komst ég að. Það var nú ekki meira. Markmiðið er að grafa aðeins dýpra í sjálfið og reyna að svara þessum spurningum.

Ég tók upp á því að opna loksins akrýlmálninguna sem ég keypti fyrir löngu síðan í Søstrene Grene hér í París. Ég var búin að gleyma hversu þægilegir akrýllitir eru. Lydía vinkona mín gerir mjög flottar akrýlmyndir - mamma líka alveg meiriháttar - og þær voru helsti innblásturinn í að ég ákvað að kaupa mér litina. Svo hef ég verið eitthvað hrædd við þá svo ég opnaði túburnar ekkert fyrr en fyrst nú. En sá ótti var alls ekki á rökum reistur. Byrjaði á hvítum, bláum og svörtum. Sjáum hvað setur.

Fyrir viku og einum degi kom ég heim til Íslands. Ég átti mjög fallega páskahelgi heima með fjölskyldunni, byrjaði á að fara í fermingu hjá Sóloni Breka litla frænda og svo beint í sumarbústað sem tengdó voru svo yndisleg að leigja. Þar vorum við öll og hundarnir líka í góðu yfirlæti og borðuðum alltof mikið. Það er vissulega rétt að ég hef lengi dreymt um að búa erlendis en eftir fjarveru frá ástvinum þá jafnast fátt á við það að koma heim í rigningu og sudda og kúra sig í kósí með fólki sem maður elskar. Mér þótti skrítið að koma heim í íbúðina mína, sem hefur lítið breyst í fjarveru minni (enda búa þar einungis Svavar minn og hundarnir) og á einu augnabliki leið mér eins og ég hefði aldrei farið neitt og París væri bara fjarrænn draumur.

En París er vissulega ekki draumur, ég er hér nú og hlusta á Ellý Vilhjálms fyrir svefninn. Svo varð mér litið út um gluggann áðan og sá þennan stól sem einhver hafði komið fyrir beint fyrir utan gluggann minn.

Ég held í háttinn og ætla að láta mig dreyma um eitthvað fallegt. Held það sé eina krafan, undirmeðvitundin verður að ráða rest.

-Miriam